Mijn eerste retraite die ik heb geboekt, was een groepsretraite. Al een aantal jaren ga ik een paar dagen alleen weg om in stilte te zijn en zo tot mezelf te komen. Nog nooit had ik me opgegeven voor een groepsretraite. Nu viel mijn oog op een midweekretraite in januari. Precies de goede tijd. Dit moest de bedoeling geweest zijn en het leek mij goed eens zelf mee te maken hoe dat is.
Zo gezegd zo gedaan, aangemeld en betaald. Het ging allemaal vrij snel.
Het vertrek
Toen dan eindelijk de dag aanbrak van mijn vertrek, had ik het best even moeilijk. Desert zegt dat ze me erg zal missen en voelt zich helemaal niet lekker. Jim heeft juist een hele belangrijke week op school, zal ik dan toch maar niet gaan? Ik voel tranen opkomen en probeer ze in te houden. Ik neem snel afscheid voor het me echt teveel wordt en ik niet meer wil gaan. Op het vliegveld neem ik afscheid van Toni en weer heb ik het moeilijk. We zouden eigenlijk samen even naar Nederland gaan, maar door de werkzaamheden thuis en de pas geboren puppy’s, kon hij uiteindelijk niet meer mee.
Nu vraag ik me af waar ik aan begonnen ben en of dit de goede keuze is. Ik raap al mijn moed bij elkaar en ga door de douane. Als ik in het vliegtuig zit, en we stijgen op, komt opeens de gedachte in me op, dat ik nu helemaal alleen ben en alles waar ik om geef achter laat. Ik richt mijn aandacht op het routine dansje van de stewards en denk ach het komt wel goed. De ademhaling zakt weer wat en ik voel me rustiger worden.
Aankomst op locatie van mijn eerste retraite
Als ik aankom in het spiritueel centrum tref ik een lichte chaos. Veel mensen zijn zoekende naar hun verblijf. Nu blijkt mijn verwachting helemaal niet te kloppen met wat ik aantref. Even wil ik weer weggaan, maar ik zet door. Ik slaap op een zaal met nog 5 anderen. Opeens komen er allemaal twijfels naar boven. Hoe heb ik dit kunnen doen, waar doe ik het voor? Ik probeer alles los te laten en open te staan voor alles wat me te wachten staat, maar ik vind het best spannend.
De volgende dag word ik wakker. Ik heb redelijk geslapen, want het was heerlijk stil op de zaal. Tijdens de vroege ochtend yoga kom ik erachter waarom ik dit doe. Ik ben alsmaar bezig met anderen. Hoe doen zij het, zijn ze beter dan ik in die houding, hoe gaat het met ze? Overal let ik op, behalve op mezelf. En dan heb ik juist nu last van mijn knie. Die belemmert me in mijn beweging. Goed leerpunt, mijn knie leert me, dat ik me naar binnen mag keren.
Stiltedag
De dag erop is een stiltedag. Even zie ik hier tegenop. We mogen niet praten en elkaar ook niet aankijken. Het is toch anders als je stil moet zijn in gezelschap of als je alleen weg bent. Maar uiteindelijk valt het toch mee. De meeste mensen heb ik nog niet leren kennen en dat geeft nu niet. Ik mag gewoon stil zijn en hoef niet uit beleefdheid een praatje te maken. Het geeft ook een saamhorig gevoel dit samen te doen.
We leren hoe we onszelf steeds dezelfde vragen kunnen stellen. Hoe gelukkig ben ik? En wat houdt me tegen om gelukkiger te worden? Dat is de opdracht voor de stiltedag.
Er komt veel naar boven. Dingen die ik moet gaan verwerken om gelukkiger te worden. Ik voel me dankbaar, dat ik naar binnen ben gekeerd. Me heb her-innerd en hiermee aan de slag kan.
Want wordt ons gezegd, de belangrijkste persoon ben je zelf!
De volgende dag mogen we na de stiltewandeling weer praten en het lijkt wel een opluchting. Er komt veel energie vrij bij iedereen en alles lijkt wel extra hard te klinken. Even mis ik de stilte en besluit me wat terug te trekken.
Ik geniet van de resterende trainingen, die vooral op meditatie gericht zijn. Het vereist discipline om elke dag weer te gaan zitten en dit vol te houden. Nu krijg ik meerdere tools aangereikt om toch door te zetten. En dit is precies wat ik had gehoopt.
De laatste dag van mijn eerste retraite is alweer aangebroken. Nog een druk ochtend programma. We ontvangen hele waardevolle theorie en sluiten af met een klankschalenconcert. Dan vertrekt iedereen weer in eigen richting. Het was leerzaam en ik ben dankbaar voor de inzichten die het me gebracht heeft. Tevens neem ik mezelf voor om vooral de meditatie nog meer in mijn dagritme op te nemen.
De grootste les van mijn eerste retraite
De grootste les die ik heb geleerd tijdens mijn eerste retraite is, dat ik mezelf meer mag gunnen. Ik mag mezelf gunnen dat ik mezelf vergeef voor alles wat ik fout heb gedaan, doe en nog zal doen. Ook mag ik het mezelf gunnen meer tijd vrij te maken voor wat ik wil en leuk vind. Maar vooral mag ik van mezelf houden, mezelf koesteren en blij zijn met mezelf.
Wil je dit ook ervaren?
Geef je op voor een retreat bij ons en leer hoe je jezelf op 1 mag zetten.
Of kom heerlijk alleen naar ons toe voor individuele coaching.
